مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
می‌دهد بر جسم عالم؛ جان، گلِ یاس نبی با خودش می‌آورد بـاران، گلِ یاس نبی آمد و زد سورهٔ کوثر به دستش بوسه‌ای عـطـر نـابی داد بر قرآن، گلِ یاس نبی شد پیمبر عاشقش، پیچیده شد طومارِ جهل داد بر دخـتـرکُـشی پایـان، گلِ یاس نبی در حضورِ مرد نابیـنا حجابش حفظ شد اسـوهٔ زن‌هـای با ایـمـان، گـلِ یاس نبی مـادر آل کـسـا، می‌گـشـت دور پـنج تن پنج تن را کرد جـاویـدان، گلِ یاس نبی می‌دوانَد ریشه در توحـید هنگـام سجود می‌بـرَد دل از خـدا آسان، گلِ یاس نبی شد گـلـستان عـالـم بالا شبی که با وقار بست با شاه نجـف پیـمان، گلِ یاس نبی خـواست با دست امام مـنـتـقم پیـدا شود شد اگر که مرقدش پنهان، گلِ یاس نبی! |